Zelfs de Sint krijgt geen gehoor…

 

Personeel vraagt geen chocolade, maar oplossingen voor de overbevolking in Belgische gevangenissen

Terwijl kinderen hun schoentje zetten met hoop op lekkers en speelgoed, heeft het gevangenispersoneel dit jaar een ander verlanglijstje voor de Sint. Geen chocolade, geen gadgets, geen warme sokken. Wel dringend: oplossingen voor de overbevolking in onze Belgische gevangenissen.

Want wat moet de Sint brengen aan instellingen waar mensen op de grond slapen? Waar personeel uitgeput rondloopt, structureel onderbemand en ondergewaardeerd? Waar elke dag een strijd is om menswaardigheid te bewaren in een systeem dat kraakt langs alle kanten?

 De brief aan de Sint luidt:

• “Een paar extra cellen, aub?”

• “Alternatieve straffen die écht werken?”

• “Een personeelsbeleid dat ons niet laat verdrinken?”

• “En misschien wat ademruimte voor wie elke dag de boel draaiende houdt?”

Maar zelfs de Sint krijgt voorlopig geen gehoor bij de beleidsmakers. Zijn staf bonkt op gesloten deuren. Zijn zak blijft leeg. En zijn Pieten? Die raken ook stilaan overspannen.

 Geen mirakels, wel beleid

De overbevolking is geen magisch probleem. Het is een structurele crisis die vraagt om politieke moed, investeringen en een visie op detentie die verder gaat dan opsluiten. Het personeel vraagt geen mirakels. Wel:

• Menswaardige infrastructuur

• Realistische capaciteitsplanning

• Alternatieven voor detentie waar mogelijk

• Respect en erkenning voor hun werk

 Tijd voor actie, niet voor speculaas

De Sint mag dan een symbool zijn van geven en luisteren. Maar als zelfs hij genegeerd wordt, is het tijd dat wij als samenleving onze stem verheffen. Voor de mensen die werken in onze gevangenissen. Voor de mensen die er verblijven. Voor een systeem dat rechtvaardig én menselijk moet zijn.

Want dit jaar zetten we geen schoentje. We zetten druk.