“We staan op knappen – een gesprek vanuit de binnenkant van onze gevangenissen”

 In een gesloten ruimte, ver van de publieke opinie, zit ik tegenover een ervaren penitentiair personeelslid. Een eerlijke babbel over hoe het écht is om vandaag te werken in de Belgische gevangenissen.

Eddy De Smedt:
Dankjewel dat je even tijd vrijmaakt. Dat op zich is vandaag al bijna een luxe geworden, niet?

Personeelslid:
(lacht flauwtjes) Tijd... We lopen constant achter de feiten aan. Elke dag voelt alsof je water aan het scheppen bent uit een zinkend schip, met een lepel.

Eddy:
Dat horen we steeds vaker. De combinatie van overbevolking en personeelstekort is ronduit gevaarlijk. Hoe ervaar jij dat?

Personeelslid:
Het is een ramp. Onze gevangenis is gebouwd voor een bepaald aantal mensen, maar er zitten er makkelijk 20 procent meer. Wij moeten die allemaal bewaken, begeleiden, controleren... maar ondertussen valt de ene na de andere collega uit. Ziekte, burn-out, gewoon op.

Eddy:
En er komt amper vervanging?

Personeelslid:
Exact. Je hoort dan: “er zijn vacatures”, maar niemand wil dit werk nog doen. Of we doen ons best. Wie wél binnenkomt, blijft soms maar enkele weken. Geen begeleiding, geen perspectief, en meteen in de chaos gegooid.

Eddy:
En dat voel jij ook aan je eigen mentale toestand?

Personeelslid:
Zeker. Vroeger had ik passie voor mijn job. Nu tel ik af naar mijn pensioen. Elke dag begin ik met het gevoel: “Als het maar veilig blijft vandaag.” We zitten met zó veel frustratie, maar we hebben geen tijd of ruimte om dat te ventileren.

Eddy:
En dat is nu net waarom VSOA blijft hameren op structurele investeringen. Het gaat niet alleen over gebouwen, maar over mensen. Mensen die zorgen voor andere mensen – in moeilijke omstandigheden.

Personeelslid:
Zonder de vakbond voelden we ons helemaal in de steek gelaten. Tenminste, VSOA durft het te benoemen. Jullie zeggen luidop wat wij al lang voelen: dit systeem is ziek. Er is nood aan opwaardering van de job zodat ze aantrekkelijker zou worden. 

Eddy:
En ziekten behandel je niet met pleisters, maar met echte oplossingen. Nieuwe aanwervingen, aangepaste statuten, realistische verwachtingen en vooral: respect. Want personeel in de gevangenissen verdient meer dan schouderklopjes. Ze verdienen erkenning én ademruimte.

Personeelslid:
Laat ons hopen dat die boodschap eindelijk doordringt, voor het écht misgaat. Want veel rek zit er niet meer op.

Slotwoord:
Dit is geen uitzonderlijk gesprek. Dit is de dagelijkse realiteit van honderden personeelsleden in onze Belgische gevangenissen. VSOA blijft hun stem versterken. Want wie voor orde zorgt, verdient orde in zijn werkomstandigheden.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Agressie in de Belgische gevangenissen – een groeiend probleem dat niet genegeerd mag worden

 Agressie in de Belgische gevangenissen is geen nieuw fenomeen, maar het is er de voorbije jaren wél zichtbaarder en intenser op geworden. Wat vroeger als “incidenten” werden bestempeld, lijkt vandaag haast dagelijkse kost. Zowel personeel als gedetineerden worden erdoor getroffen, met ingrijpende gevolgen voor veiligheid, welzijn en de werking van onze penitentiaire instellingen. Een explosieve cocktail De toenemende agressie komt niet uit het niets. De gevangenissen kampen al jaren met structurele overbevolking , personeelstekorten en een gebrek aan adequate zorg en begeleiding . Deze combinatie leidt tot spanningen die zich vertalen in verbaal en fysiek geweld. Personeelsleden worden uitgescholden, bedreigd of zelfs aangevallen. Ook tussen gedetineerden onderling neemt het geweld toe. De frustraties zijn begrijpelijk. Gedetineerden zitten vaak met psychische problemen, verslavingen of trauma’s, maar krijgen onvoldoende begeleiding. Anderzijds staat het personeel onder consta...
Meer lezen

Onschuldig tot het tegendeel bewezen is

 De recente verontruste informatie over mogelijke corrupte praktijken in de gevangenissen, waarbij ook penitentiair beambten genoemd worden, slaat in als een bom. VSOA wil in de eerste plaats benadrukken dat de overgrote meerderheid van het personeel niets te verwijten valt . Penitentiair beambten zetten zich dag in dag uit in om, vaak onder moeilijke omstandigheden, hun job naar eer en geweten uit te voeren. Het is een basisprincipe van onze rechtsstaat dat iedereen onschuldig is tot het tegendeel bewezen is . Dat geldt ook voor ons gevangenispersoneel. VSOA waarschuwt dan ook voor snelle veroordelingen in de publieke opinie. Het beeld van een hele beroepsgroep mag niet bezoedeld worden door het mogelijke wangedrag van een enkeling. Tegelijk is het duidelijk dat het penitentiair personeel niet immuun kan zijn voor de enorme druk waaronder het dagelijks moet werken: structureel personeelstekort , overbevolking , agressie, en een overheid die vaak te laat of te weinig ingrijpt. ...
Meer lezen

Schrijnende omstandigheden in onze gevangenissen: een systeem op de rand van de afgrond

 Wie vandaag een voet binnen zet in een Belgische gevangenis, komt niet in een omgeving terecht waar orde, rust en re-integratie centraal staan. Integendeel. De realiteit is er één van overbevolkte cellen, uitgeput personeel en mensen die letterlijk op de grond moeten slapen. Dit is geen tijdelijke crisis. Dit is een structureel probleem dat al jaren aansleept. De cijfers liegen er niet om: steeds meer gedetineerden, steeds minder ruimte, steeds meer spanningen. Cellen ontworpen voor één persoon worden vaak gedeeld met twee of zelfs drie mensen. Hygiëne is ondermaats, toegang tot medische zorg is beperkt en basisrechten staan onder druk. Dat zijn de feiten, vandaag, in een modern Europees land. En dan zwijgen we nog over het personeel. Penitentiair beambten draaien dubbele shiften, kampen met burn-outs en zien dagelijks hoe het systeem faalt. Ze willen hun job naar eer en geweten doen, maar botsen op een muur van onmogelijke werkomstandigheden en een gebrek aan erkenning. Het is ...
Meer lezen