Applaus voor ons gevangenispersoneel: elke dag werken met geïnterneerden vraagt meer dan een job alleen

 In de coulissen van onze gevangenissen speelt zich dagelijks een stille strijd af. Een strijd die zelden het nieuws haalt, zelden applaus krijgt, maar des te meer respect verdient. Want wie dag in, dag uit werkt met geïnterneerden – mensen met een psychiatrische problematiek die door een rechter internering opgelegd kregen – verdient onze waardering, ons begrip en vooral: onze steun.

Het werken met geïnterneerden is geen gewone job. Het vraagt geduld, empathie, psychologisch inzicht én een ijzersterke mentale weerbaarheid. Geïnterneerden zitten niet in de gevangenis om gestraft te worden, maar omdat ze zorg nodig hebben. En die zorg moet komen van mensen die in instellingen vaak noch de middelen, noch de erkenning krijgen om hun werk naar behoren te doen.

Ons gevangenispersoneel, van penitentiair bewakingsassistent tot lid van de psychosociale dienst, vangt op wat elders in het systeem misloopt. Zij zijn de buffer tussen chaos en kalmte, tussen gevaar en veiligheid, tussen verwaarlozing en menselijke waardigheid. Elke dag opnieuw zetten ze zich in voor een groep die al te vaak uit het oog verloren wordt – en dat vaak met onderbezetting, hoge werkdruk en een gebrek aan structurele oplossingen.

Toch blijven zij hun taak vervullen. Zij zorgen ervoor dat de dag doorkomt, dat er toch nog een gesprek is, een luisterend oor, een vorm van structuur. Zij zijn er wanneer anderen afhaken.

Het is hoog tijd dat we ons bewust worden van hun cruciale rol. Niet alleen binnen de muren van onze gevangenissen, maar ook voor de samenleving als geheel. Want hoe we omgaan met geïnterneerden, zegt iets over wie we zijn als maatschappij. En wie elke dag het beste van zichzelf geeft in zulke omstandigheden, verdient méér dan stilte.

👉 Daarom vandaag, en elke dag: applaus voor ons gevangenispersoneel.
Zij verdienen het.
Ze verdienen respect.
En ze verdienen meer dan alleen onze woorden.