Waarom een opwaardering van de job binnen de gevangenissen broodnodig is

 De roep om een opwaardering van de job klinkt al jaren. Zeker binnen het gevangeniswezen is het geen loze kreet, maar een noodsignaal. De situatie is duidelijk: het personeel werkt zich elke dag uit de naad in omstandigheden die steeds moeilijker worden. Overbevolkte instellingen, agressie, personeelstekorten, chronische onderinvestering… En toch blijft men verwachten dat mensen blijven komen opdagen. Dat ze blijven volhouden. Blijven zorgen. Blijven beschermen.

Maar hoe lang nog?

De job van penitentiair beambte is zwaar, zowel fysiek als mentaal. Het vraagt alertheid, stressbestendigheid, communicatieve vaardigheden, sociale intelligentie én de moed om elke dag opnieuw in een complexe omgeving het hoofd koel te houden. En dat alles vaak zonder de erkenning die men in andere veiligheidsberoepen wél krijgt.

Een opwaardering is dus geen gunst, het is een essentiële voorwaarde om het beroep leefbaar en aantrekkelijk te houden. Zonder structurele erkenning – in loon, werkomstandigheden én loopbaanmogelijkheden – lopen we het risico dat het personeel wegvalt. Nieuwe instroom blijft uit. Ervaren krachten branden op. De druk wordt ondraaglijk.

Opwaardering betekent investeren in mensen. In hun motivatie, hun waardigheid en hun toekomst. Het betekent een duidelijk signaal geven: jullie werk doet ertoe. Jullie verdienen meer dan applaus achter gesloten deuren.

Willen we een veilig, menswaardig en werkbaar gevangeniswezen, dan is het hoog tijd dat we doen wat al lang had moeten gebeuren. Want deze opwaardering is niet zomaar nodig.

Ze is broodnodig.