Minister Verlinden richt commissie op: oplossingen pas tegen 2028? VSOA waarschuwt: het is al lang vijf voor twaalf!

 Recent kondigde minister Verlinden aan dat er een commissie wordt geïnstalleerd die de oplossing moet zoeken voor de overbevolking in onze gevangenissen. Het eerste rapport van die commissie wordt pas verwacht in 2028.

Voor de VSOA is dit onaanvaardbaar. Al jarenlang trekken we aan de alarmbel: de overbevolking leidt tot onveilige situaties, torenhoge werkdruk en een aantasting van de basisrechten van zowel personeelsleden als gedetineerden.

VSOA: oplossingen moeten nu komen

Het is niet de eerste keer dat er studiediensten, commissies of werkgroepen worden opgestart. Vaak verdwijnen hun aanbevelingen in de schuif of duurt het jaren voor er effectief iets verandert. Ondertussen worden gevangenispersoneel en gedetineerden elke dag geconfronteerd met de gevolgen van een systeem dat kraakt langs alle kanten.

“Het is al lang vijf voor twaalf. Als we moeten wachten tot 2028 voor een rapport, dan is het al 12u30.” – zo stelt de VSOA.

Concrete noden, vandaag

Wat hebben we vandaag nodig?

  • Extra personeel om de werkdruk draaglijk te maken.

  • Structurele investeringen in infrastructuur om de overbevolking aan te pakken.

  • Een realistisch detentiebeleid, dat niet enkel op korte termijn lapmiddelen zoekt, maar de fundamentele oorzaken aanpakt.

Geen tijd te verliezen

Een commissie oprichten kan zinvol zijn voor langetermijnvisies, maar de problemen in de gevangenissen zijn acuut en vragen directe actie. Elke dag zonder maatregelen is een dag waarop ons personeel en de samenleving risico lopen.

De VSOA blijft daarom aandringen: geen rapport in 2028, maar concrete oplossingen in 2025.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Schrijnende omstandigheden in onze gevangenissen: een systeem op de rand van de afgrond

 Wie vandaag een voet binnen zet in een Belgische gevangenis, komt niet in een omgeving terecht waar orde, rust en re-integratie centraal staan. Integendeel. De realiteit is er één van overbevolkte cellen, uitgeput personeel en mensen die letterlijk op de grond moeten slapen. Dit is geen tijdelijke crisis. Dit is een structureel probleem dat al jaren aansleept. De cijfers liegen er niet om: steeds meer gedetineerden, steeds minder ruimte, steeds meer spanningen. Cellen ontworpen voor één persoon worden vaak gedeeld met twee of zelfs drie mensen. Hygiëne is ondermaats, toegang tot medische zorg is beperkt en basisrechten staan onder druk. Dat zijn de feiten, vandaag, in een modern Europees land. En dan zwijgen we nog over het personeel. Penitentiair beambten draaien dubbele shiften, kampen met burn-outs en zien dagelijks hoe het systeem faalt. Ze willen hun job naar eer en geweten doen, maar botsen op een muur van onmogelijke werkomstandigheden en een gebrek aan erkenning. Het is ...
Meer lezen

Stille getuige van het personeelstekort: een verlofachterstand van meer dan 600.000 dagen

 Achter de muren van onze gevangenissen speelt zich een stille maar schrijnende realiteit af: de verlofachterstand van het personeel is ondertussen opgelopen tot meer dan 600.000 dagen . Dit cijfer spreekt boekdelen en is misschien wel het duidelijkste bewijs van de zware onderbezetting waarmee onze diensten kampen. Wat betekent dit concreet? Het betekent dat duizenden personeelsleden al jaren wachten om hun verdiende rust te kunnen opnemen. Het betekent dat men keer op keer kiest om de eigen gezondheid en het gezinsleven opzij te schuiven, enkel om ervoor te zorgen dat de gevangenissen blijven draaien. Het betekent ook dat jonge collega’s, die met enthousiasme aan de job beginnen, al snel geconfronteerd worden met een systeem dat hen structureel tekortdoet. De gevolgen zijn ernstig: Uitputting en burn-out nemen toe. Gezinnen betalen de prijs , want vrije tijd en verlofperiodes zijn vaak onzeker of onmogelijk. De veiligheid komt onder druk te staan, want vermoeid pe...
Meer lezen

Opnieuw bedreiging van penitentiair beambte in Mechelen – dit moet stoppen!

 Het is opnieuw raak. In Mechelen trof een penitentiair beambte na zijn shift een bedreigend briefje onder de ruitenwisser van zijn wagen. Deze laffe daad is niet alleen een persoonlijke aanval, maar ook een zoveelste voorbeeld van de toenemende druk en agressie waarmee ons gevangenispersoneel geconfronteerd wordt. De aanvallen swingen de pan uit. In de afgelopen maanden zijn er meerdere incidenten gemeld waarbij collega’s niet alleen binnen, maar ook buiten de gevangenismuren geviseerd worden. Bedreigingen, intimidatie en zelfs fysieke aanvallen — het lijkt een schokkende nieuwe realiteit te worden voor wie elke dag zijn of haar job doet om onze samenleving veilig te houden. Dit is onaanvaardbaar. Onze penitentiaire beambten hebben al te maken met overvolle gevangenissen, onderbezetting en een zware werkdruk. Dat zij nu ook buiten hun werkplek geviseerd worden, is een brug te ver. Niemand zou in angst naar huis mogen rijden, bang voor wat hij of zij zal aantreffen. Het wordt h...
Meer lezen